درباره آنومی

این کلمه اولین بار توسط جامعه شناس فرانسوی امیل دورکیم در کتابش با نام خودکشی مطرح شد. دورکیم معتقد بود یکی از گونه‌های خودکشی نتیجه‌ی شکاف اجتماعی افراد جامعه با استانداردهای آن جامعه است. وقتی یک جامعه در حالت آنومی قرار دارد ،ارزش‌ها و قوانین مختلف دیگر نه قابل فهم و نه اجرا می‌شوند و نه قوانین و ارزش‌های جدیدی تولید می‌شوند. در چنین وضعیتی افراد جامعه احساس بیهودگی، بی‌هدفی، پوچی و نا امیدی می‌کنند. تلاش بیهوده به نظر می‌رسد چرا که دیگر تعریفی از هدف  مطلوب وجود ندارد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که این وضعیت بیشتر در آدم‌هایی دیده می‌شود که امکانات برای دستیابی به هدف ‌هایشان هیچ‌وقت در اختیارشان نبوده! اهداف ممکن است در حد مفاهیم نهادینه شدن در افراد اهمیت پیدا کنند! این معیارها مطابق معیارهای استاندارد جامعه است اگرچه که معیارهای غیر مشروع هم ممکن است استفاده شوند!